วันอังคารที่ 13 กรกฎาคม พ.ศ. 2553

อาหารเย็นที่ตู้ยามแม่เย็น (๑๓ กรกฎาคม ๒๕๕๓)

เย็นวันนี้ตั้งแต่เวลาประมาณ ๑๖.๓๐ น.ผมเดินทางไปที่หน่วยบริการประชาชนหรือตู้ยามตำบลแม่เย็นตามปกติหลังจากเสร็จสิ้นภารกิจหน้าที่การงานต่างๆ ที่โรงพักแล้ว

การมาปฏิบัติหน้าที่ที่ตู้ยามนี้ก็อย่างที่เคยเล่าให้ฟัง
ไว้บ้างแล้วว่าผมจะต้องมาทำหน้าที่หัวหน้าจุดตรวจแทน ร.ต.ท.รุ่ง สุวรรณฉัตรศิริ รอง สวป.ที่ก่อนหน้านี้เคยทำหน้าที่ประจำอยู่ที่นี่แต่ตอนนี้ได้รับคำสั่งให้ไปดูแลงานจราจรแทน ร.ต.อ.ธวัฒน์ เจริญผล รอง สว.จร.ซึ่งเข้ารับการอบรมหลักสูตรสารวัตรเป็นเวลา ๑๐ สัปดาห์จะเสร็จสิ้นก็ในราวๆ เดือนกันยาโน่น การตั้งจุดตรวจนั้นตามระเบียบตำรวจของเรากำหนดว่าจะต้องมีนายตำรวจชั้นสัญญาบัตรเป็นหัวหน้า แล้วทีนี้ที่ สภ.พานแม้ว่าจะเป็นโรงพักใหญ่ (มี ๑๓ ตำบล ๑๙๕ หมู่บ้าน ประชากรแสนกว่า) แต่ก็มีนายตำรวจสายงานป้องกันปราบปรามนิดเดียวคือมีแค่รองผู้กำกับ ๑ คน สวป.หรือสารวัตรป้องกันปราบปราม ๒ คน ซึ่งอีกคนหนึ่งได้รับคำสั่งให้ควบคุมรับผิดชอบงานด้านอื่นที่ไม่ใช่งานป้องกันปราบปราม ในส่วนของ รอง สวป.เรามีแค่ ๒ คนจากอัตราที่กำหนด ๖ ยังขาดอีกถึง ๔ รอง สวป.อีกคนนั้นก็ต้องรับผิดชอบงานสายตรวจเต็มร้อยเลยไม่เหลือใครจึงตกเป็นหน้าที่ของผมที่ตู้ยามแม่เย็นนี้ แต่ก็สนุกดีครับ สนุกมาก ทำงานที่จุดตรวจแล้วก็ต้องไปทำงานที่อื่นอีก คนอื่นอาจจะคิดว่าหนักไปหรือเปล่าไม่รู้ แต่สำหรับผมมันเป็นอะไรที่สนุกมากๆๆ ยิ่งมีงานเยอะจะทำให้ชีวิตมีรสชาติขึ้นอีกแยะ ผมว่างั้นนะ

กลับเข้าเรื่องที่จะเล่าให้ฟังกันต่อ เมื่อถึงตู้ยามซึ่งเย็นนี้
ฝนฟ้าตกลงมาประปราย อากาศเย็นๆ สบายๆ แล้วก็ยังไม่ถึงเวลาการตั้งจุดตรวจด้วย รวมถึงทุกเย็นถ้าไม่มีอะไรผิดไปจากนี้พวกเราจะต้องทำอาหารเย็นทานร่วมกันเสมอ เย็นนี้ก็เหมือนกันพวกเราทำอาหารกันตามปกติ แล้วอาหารที่พวกเราทำน่ะร้อยทั้งร้อยจะไม่พ้นอาหารเมืองหรืออาหารท้องถิ่นที่พวกเราคุ้นเคยนั่นเอง เย็นนี้เป็นลาบ(อีกแล้ว)ครับ ลาบหมู พวกเราช่วยกันคนละไม้คนละมือรวมถึงผมด้วยแหละจะทำให้อาหารมีรสชาติมากยิ่งขึ้นอีกหน่อย ทำกันไปคุยกันไป แนะนำ(ผม)กันไป ในส่วนที่น้องๆ เขาถนัดก็จะยกให้เขา ส่วนผมคอยเป็นลูกมือให้ ระหว่างนั้นอะไรที่ผมทำไม่เป็นก็เลยถือโอกาส(แอบ)ไปเขียน(พิมพ์) ต้นฉบับไว้ให้พี่น้องอ่านกัน อีกแป๊บพอมีอะไรที่ผมทำได้น้องๆ เขาก็จะเอิ้น(เรียก) ผมก็ไปช่วย ไปๆ มาๆ ระหว่างห้องครัวกับห้องคอมพ์แบบนี้แหละ

วันนี้อาหารน่าจะอร่อยกว่าทุกครั้งเพราะช่วงหลังลูกเมียตำรวจของคนคนหนึ่ง(หอบ)เอาผ้าห่มหมอนมุ้งมาให้เนื่องจากคืนนี้ต้องนอนเวรที่ตู้ก็เลยช่วยกันแสดงฝีมือกับพวกเราด้วย น่ารักมากครับ นี่แหละจะบอกให้ครอบครัวตำรวจเมืองพานเราน่ะเป็นแบบนี้หมดเลยแหละ

ทำอาหารเสร็จแล้วก็นำไปทานกันข้างนอกที่โต๊ะซึ่งใช้ได้สารพัดประโยชน์ อาหารมื้อนี้ลำแต๊ๆ (อร่อยสุดๆ) ลองทานกับพวกเราไหมล่ะ



ใช้เวลาทานอาหารเย็นมื้อนี้ประมาณ ๒๐ นาทีก็อิ่มแปล้กันทุกคน มีกำลังวังชาพร้อมที่จะให้บริการพี่น้องประชาชนได้อย่างเต็มที่ แต่เย็นนี้ไม่แน่ใจว่าจะตั้งจุดตรวจได้หรือเปล่าเพราะฝนยังคงตกอยู่ มีทีท่าว่าจะหยุดยากซะด้วย แต่ไม่เป็นไร หากพี่น้องมีอะไรให้พวกเราตำรวจแม่เย็นรับใช้เชิญได้ตลอดเวลาเลยนะครับไม่ว่าฝนจะตก แดดจะออก พวกเราก็พร้อมเสมอที่จะให้บริการด้วยความเต็มใจยิ่ง

รักตำรวจ เกลียดตำรวจ มีปัญหาอย่าลืมเรียกใช้ตำรวจนะครับ

<< ภาพประกอบ (๖๙ ภาพ) >>

2 ความคิดเห็น:

  1. ไม่ระบุชื่อ13 กรกฎาคม 2553 เวลา 19:39

    อ่านแล้วอยากเป็นนักเขียนเหมือนคุณตำรวจจังคะ

    ตอบลบ
  2. เย็นนี้พวกเราไม่ได้ตั้งจุดตรวจครับเพราะฝนตกลงมาค่อนข้างมาก ก็นั่งกันอยู่ในตู้ยามนั่นแหละ

    ตอบลบ