สวัสดีครับวันนี้วันอาทิตย์ที่ ๒๔ ตุลาคม ๒๕๕๓ วันหยุด วันพักผ่อนสำหรับหลายๆ คน รวมทั้งหลายครอบครัวก็ใช้วันนี้เป็นวันครอบครัวที่ได้มีโอกาสอยู่พร้อมหน้าพร้อมตาพ่อแม่ลูกกันอีกด้วย ประกอบกับช่วงนี้ก็ออกพรรษากันแล้วบางคนก็อาจจะใช้วันนี้ไปเฉลิมฉลองที่ไหนกันซักแห่งหนึ่งในทางที่ที่ถูกที่ต้องที่ควร ก็ขอให้มีความสุขกันทุกท่านด้วยนะครับ
ในส่วนของผมนั้นทุกวันอาทิตย์จะถือเป็นวันครอบครัวที่สำคัญและขาดไม่ได้เลยยกเว้นวันนั้นมีภารกิจสำคัญเร่งด่วนเท่านั้น ที่สำคัญก็คือการเดินทางไปเยี่ยมเธอที่โรงเรียนในวันอาทิตย์ โดยลูกสาวคนสวยของผมตอนนี้เรียนอยู่ชั้นมัธยมปีที่ ๔ โรงเรียนเฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระศรีนครินทร์ พะเยา ซึ่งเป็นโรงเรียนประจำที่เด็กๆ ทุกคนจะต้องอยู่ ต้องกิน ต้องนอน ต้องเรียนหนังสือที่โรงเรียน จะอนุญาตให้พ่อแม่ผู้ปกครองไปเยี่ยมได้ในวันอาทิตย์ตั้งแต่เวลาเที่ยงวันถึงห้าโมงเย็นและจะให้เด็กๆ กลับบ้านทุกๆ ๓ อาทิตย์ในวันพฤหัสบดีช่วงบ่ายๆ โดยพ่อแม่ผู้ปกครองจะต้องนำเด็กเข้าโรงเรียนในวันอาทิตย์ก่อนเวลาห้าโมงเย็น ช่วงเวลาที่พูดถึงนี้ผมกับภรรยาจะให้เวลาเขาอย่างเต็มที่เพื่อชดเชยในส่วนที่เธออาจจะขาดไปจากเด็กคนอื่นๆ ที่ไม่ได้เรียนโรงเรียนลักษณะเช่นนี้ แต่ก็ไม่เป็นห่วงมากนักเพราะเธอบอกว่าเธอชินซะแล้ว สบายๆ ว่างั้นเถอะ พ่อกับแม่ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก เธอว่าอย่างงนี้ แต่คนเราผู้เป็นพ่อแม่ก็อดห่วงไม่ได้หรอกครับ ไปเยี่ยมเยียนพบปะพูดคุยทานอาหารร่วมกันก็เป็นความสุขอย่างบอกไม่ถูกเลยทีเดียว
วันนี้เป็นวันครอบครัวของครัวเราราวๆ ครึ่งวันเพราะช่วงหลังเที่ยงต้องไปส่งเธอเข้าโรงเรียนแล้วเพราะโรงเรียนให้ส่งเด็กๆ เข้าโรงเรียนในวันนี้ นอกจากส่งเธอแล้วที่โรงเรียนจะต้องประชุมผู้ปกครองตามระเบียบด้วย ผมก็ทำหน้าที่ไปส่งเธอถึงโรงเรียนส่วนภรรยาผมแวะไปทำธุระในเมืองพะเยาเลยส่งกันได้แค่ครึ่งทางก็ต้องลากันตรงนั้น
ลูกสาวบอกว่าใจจริงน่ะไม่อยากจากบ้านที่แสนจะอบอุ่นเลยเพราะบ้านนี้เป็นบ้านที่เธอเกิด เรียกว่าลืมตาขึ้นมาก็เห็นแล้วแต่ยังไงก็ต้องไปเพื่ออนาคตของเธอ
หลายๆ อย่างของภูมิทัศน์บ้านของเรานั้นเธอเป็นคนออกแบบและตกแต่งด้วยตนเองบ้างเป็นบางครั้งเท่าที่จะทำได้ครับ
ไปถึงโรงเรียนวันนี้ก็ประมาณเกือบๆ บ่ายโมงเพราะโรงเรียนนัดประชุมผู้ปกครองในเวลาบ่ายโมง ผมเข้าประชุมส่วนเธอกับเพื่อนๆ ก็ทักทายโอภาปราศัยหรือโม้กันหน่อยในฐานะที่ไม่ได้เจอกันมาเป็นเดือน
บรรยากาศของโรงเรียนที่แสนจะอบอุ่นนี้น่าอยู่มากซึ่งทราบว่าท่านผู้อำนวยการ (อาจารย์ธวัช ชุมชอบ) ให้ความสนใจเรื่องนี้เป็นพิเศษด้วย
หลังจากผมประชุมผู้ปกครองเสร็จก็หอบหิ้วข้าวของเครื่องใช้พะรุงพะรังพาเธอเข้าหอพักครับ แต่หอพักนี้เป็นหอพักหญิงที่ไม่อนุญาตให้ผู้ชายเข้าไปภายในได้ผมก็เลยส่งเธอแค่บริเวณรั้วหอพักเท่านั้น
วันนี้แม้จะได้อยู่กับครอบครัวพร้อมหน้าพร้อมตากันเพียงครึ่งวันแต่ก็เป็นครึ่งวันที่มีความสุขมากเลยทีเดียว และจากนี้ไปทุกๆ วันอาทิตย์ผมกับภรรยาก็จะมีโอกาสพบปะเจอะเจอลูกสาวแบบใกล้ชิดที่โรงเรียนเหมือนเดิม
ตั้งใจเรียนหนังสือและเป็นเด็กดีนะจ๊ะลูก
<< ภาพประกอบ (๘๖ ภาพ) >>
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น