สวัสดีครับวันนี้วันเสาร์ขึ้น ๔ ค่ำ เดือน ๙ ปีขาล รัตนโกสินทรศก ๒๒๙ ตรงกับวันที่ ๑๔ สิงหาคม พุทธปรินิพพานล่วงแล้ว ๒๕๕๓ ปี วันหยุดวันที่ ๓ สำหรับหลายๆ คน แต่ก็อาจเป็นวันทำงานสำหรับพี่น้องอีกหลายๆ คนเช่นเดียวกัน หนึ่งในนั้นก็คือเจ้าหน้าที่ตำรวจของเราซึ่งการปฏิบัติหน้าที่ไม่มีวันหยุด มีอะไรจะให้พวกเรารับใช้ก็ขอเชิญได้ทุกเพลาขอรับกระผม
วันนี้มีเรื่องมาประชาสัมพันธ์ให้ทราบเรื่องหนึ่งครับนั่นก็คือตั้งแต่สัปดาห์หน้าเป็นต้นไป ผมกับทีมงานจะออกไปพบปะเยี่ยมเยียนให้ความรู้ความเข้าใจแก่นักเรียนในเขตอำเภอพานโดยเน้นเป็นพิเศษไปยังโรงเรียนที่เปิดการเรียนการสอนระดับมัธยมศึกษาก่อนเนื่องจากนักเรียนเหล่านั้นเป็นเด็กโตที่อาจจะมีอะไรพิเศษไปกว่าช่วงตอนเป็นเด็กเล็กๆ มากสักหน่อย ซึ่งโครงการนี้เป็นความร่วมมือระหว่างงานป้องกันปราบปรามกับคณะครูโรงเรียนต่างๆ ที่ได้ประสานการปฏิบัติถึงวันเวลาและสถานที่ไว้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว
แต่ก่อนที่จะถึงช่วงนั้นผมไปเปิดภาพถ่ายเก่าๆ ที่เก็บไว้ตลอดไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ตามซึ่งเมื่อถ่ายแล้วก็มีบางส่วนที่นำออกเผยแพร่ทางเว็บไซต์หรือบล็อกทั้งของผมและของหน่วยงานแต่ยังมีอีกบางส่วนซึ่งเก็บไว้เฉยๆ ออกมาดู เอ้อ มีเยอะแยะมากมายซะป๊ะซะเป้ด ก็เลยขออนุญาตนำภาพที่เคยไปพบปะเยี่ยมเยียนพูดคุยรวมถึงให้ความรู้ความเข้าใจแก่เด็กๆ ซึ่งผมเรียกเขาว่า "เพื่อน" (ผมเป็นเพื่อน"รุ่นพ่อ รุ่นลุง" ส่วนเขาเป็นเพื่อน"รุ่นลูก รุ่นหลาน" สรุปง่ายๆ ก็คือ"เพื่อน"กันนั่นแหละ) บางส่วนมาเผยแพร่กันพอเป็นแซมเปิ้ลๆ ซักหน่อยก่อน แล้วเวลาที่ผมกับทีมงานเข้าไปโรงเรียนไหนเมื่อไร แน่นอนว่าจะนำภาพและบรรยากาศมาฝากกันเหมือนเดิม อย่าลืมติดตามในบล็อกของผมนะครับ
แล้วพบกันนะเพื่อน
สวัสดีครับผม
เรื่องเครียดปิดท้าย
วันหนึ่งราวๆ เที่ยงแก่ๆ ผมเพิ่งเสร็จงานเพราะตอนเช้ามีงานเอกสารเยอะมากรวมถึงมีการประชุมเจ้าหน้าที่อีกด้วย หิวจนตาลายจึงรีบเดินออกจากโรงพักไปแถวๆ ตลาดเมืองพานเพื่อหาอะไรกินให้หายหิวซะหน่อย เดินไปได้แป๊บก็ถึงร้านๆ หนึ่ง เจ๊เจ้าของร้านออกมาทักทาย "สวัสดีเจ๊า สวป. บ่ฮู้ว่าจะฮับหยังดีเจ๊า ร้านเจ๊มีทุกอย่างเลย"
ผมจึงบอกเจ๊แกไปว่า
"ถ้างั้น ผมขอเป็นผัดไทยจานใหญ่ๆ เลยนะครับเจ๊"
พอพูดเสร็จเจ๊แกมองหน้าผมแบบแปลกๆ พร้อมรอยยิ้มนิดๆ ที่มุมปากก่อนจะพูดขึ้นว่า
"ถ้าจะอั๊นคงจะบ่มีแล้วล่ะ สวป. เพราะร้านเจ๊เป็นร้านขายทองน่ะเจ๊า"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น