วันนี้ผมนำเสนอภาพและกิจกรรมที่ได้เดินทางไปร่วมงานฌาปนกิจศพสายตรวจอาสา บ้านสันต้นแหน หมู่ที่ ๗ ตำบลแม่เย็นใ้ห้ทราบกันในบล็อกนี้ก็เลยนึกถึงพี่น้องสายตรวจอาสาทุกคนของอำเภอพาน (มีประมาณเกือบๆ ๓,๐๐๐ คน) ขึ้นมา พี่น้องทุกคนล้วนแต่ทำงานเคียงบ่าเคียงไหล่กับตำรวจเมืองพานมาตลอดโดยไม่นึกถึงความเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าหรือยากลำบาก ทุกคนมีความคิดเหมือนกันว่า "พวกเราจะทำงานทุกอย่างเพื่อความผาสุกของพี่น้องเมืองพาน" เพราะทุกคนคือพี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ ลูกๆ หลานๆ ของเราทั้งนั้น นี่แหละครับน้ำใจอันงามของพี่น้อง "สายตรวจอาสาอำเภอพาน"คำว่า "สายตรวจอาสา" นี้เป็นคำที่พวกเราเรียกกันติดปากจนคุ้นเคยและชอบที่ให้ใครเรียกคำนี้ คำอย่างเป็นทางการขณะนี้ก็คือ "สมาชิกอาสาสมัครตำรวจบ้าน" แต่ฟังยังไงก็ไม่ค่อยกินใจเท่ากับคำว่า "สายตรวจอาสา" รวมทั้งผมเองด้วยที่จะใช้คำคำนี้จนติดปากและไม่ยอมใช้คำอื่นเลยแม้ว่าจะถูกต้องตามที่เขากำหนดให้ก็ตาม (เรื่องนี้ได้รับประสานจากพี่น้องสายตรวจอาสามาว่าใครที่ชอบพูดศัพท์อย่างเป็นทางการน่ะขอให้เปลี่ยนเป็นคำที่พวกเราคุ้นเคยได้หรือเปล่าเพราะฟังแล้วเป็นกันเองและรู้สึกว่าไม่ห่างเหินกันดี ก็ขออนุญาตฝากผ่านที่นี้ไว้เลยนะครับ) สำหรับ "สายตรวจอาสาำอำเภอพาน" มีประวัติความเป็นมาอย่างไรผมเคยเขียนเผยแพร่ไว้แล้ว ท่านใดสนใจใคร่รู้กรุณาคลิกดูได้ที่ี่นี่นะครับ
เรื่องราวที่จะนำมาบอกเล่าเก้าสิบให้ทราบกันอีกเรื่องในวันนี้ก็เป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับสายตรวจอาสานั่้นแหละ โดยผมจะนำมาเฉพาะเรื่องการร่วมงานฌาปนกิจศพสายตรวจอาสาของเราที่ผมเคยบันทึกไว้ในบล็อกเก่าของผม (http://phanpatrol.spaces.live.com/) ซึ่งมีหลายงานด้วยกัน งานแบบนี้ไม่มีใครอยากให้มีหรอกครับเพราะพวกเราทำงานเคียงบ่าเีคียงไหล่กันมาตลอดแล้ววันหนึ่งมีอันต้องล้มหายตายจากกันมันเศร้าใจยังไงบอกไม่ถูก แต่ทุกคนก็ต้องมีวันนี้เพียงแต่จะช้าหรือเร็วเท่านั้น แล้วการที่พวกเราทำงานร่วมกันมา เหน็ดเหนื่อยด้วยกัน หิวด้วยกัน อิ่มด้วยกัน สุขเศร้าด้วยกันมีหมด ทีนี้มีหรือในเมื่อพวกเราซักคนต้องมีอันจากไปอย่างไม่มีวันกลับแล้วจะนิ่งดูดาย เป็นไปไม่ได้หรอก อย่างน้อยที่สุดก็ต้องร่วมงานร่วมกิจกรรมด้วย สำคัญที่สุดก็คือวันเสียศพซึ่งเป็นคำถิ่นทางภาคเหนือที่ภาษากลางเรียกว่า "ฌาปนกิจศพ" นั่นพวกเราซึ่งหมายถึงตำรวจ,พี่น้องสายตรวจอาสาและพี่น้องประชาชนที่รู้จักมักคุ้นจะต้องเ้ข้าร่วมด้วยเสมอ ในส่วนของผมเองนั้นนับแต่วันที่มารับราชการอยู่ที่ สภ.พานตั้งแต่้วันที่ ๒๒ พฤศจิกายน ๒๕๔๗ จนถึงบัดนี้ถ้าไม่มีธุระจำเป็นจริงๆ จะไม่ขาดเลย หากจะถามว่าแล้วช่วยอะไรได้บ้างไหม แน่นอนคนที่ตายไปแล้วเขาไม่รู้อะไรหรอกแต่คนที่ยังอยู่ข้างหลังนี่ซิ่สำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งลูกเมีย(ผัว) และญาติมิตร อย่างน้อยก็กำลังใจที่มีให้ต่อกันนั่้นแหละสำคัญยิ่ง พวกเราทุกคนคิดและปฏิบัติแบบนี้มาตลอด
เอาล่ะเข้าเรื่องกันซะทีในการร่วมงานฌาปนกิจศพสายตรวจอาสาอำเภอพานที่ผมขอนำมาเฉพาะเท่าที่ผมเริ่มบันทึกข้อมูลและเผยแพร่ทางโลกไซเบอร์ตั้งแต่วันที่ ๒๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๑ นะครับ (ก่อนหน้านั้นไม่ได้บันทึกไว้แบบนี้) มีงานใด ใครบ้าง ตามมาเลยครับ
๓๐ เมษายน ๒๕๕๑ นาย
๑๑ สิงหาคม ๒๕๕๑ นาย
๑๒ มกราคม ๒๕๕๒ นางจันทร์สม จันทร์พะยับ สายตรวจอาสาหมู่ที่ ๘ ตำบลเจริญเืมือง
๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๒ นายไพฑูรย์ พญาราช สายตรวจอาสาหมู่ที่ ๔ ตำบลดอยงาม
๕ พฤษภาคม ๒๕๕๒ นายนิคม ใจอ้าย สายตรวจอาสาหมู่ที่ ๑๕ ตำบลทรายขาว
๓๑ ตุลาคม ๒๕๕๒ นายอิ่นแก้ว กันจินะ สายตรวจอาสาหมู่ที่ ๑๙ ตำบลแม่อ้อ
๒๔ มีนาคม ๒๕๕๓ นายบุญ กันทา สายตรวจอาสาหมู่ที่ ๒๐ ตำบลเมืองพาน
๓๑ พฤษภาคม ๒๕๕๓ นายศรีมูล สินธุการ สายตรวจอาสาหมู่ที่ ๗ ตำบลสันมะเค็ด
๒๒ กรกฎาคม ๒๕๕๓ นายประเสริฐ ตุลายศ สายตรวจอาสาหมู่ที่ ๗ ตำบลแม่เย็น
ครับ นั่นก็คือการร่วมงานฌาปนกิจศพสายตรวจอาสาที่บันทึกไว้ในบล็อกของผมตั้งแต่เริ่มจัดทำมาจนถึงวันนี้
ขอแสดงความเสียใจมายังครอบครัวและญาติมิตรของพี่น้องสายตรวจอาสาที่ต้องสูญเสียคนรักไปอย่างไม่มีวันกลับมา ณ ที่นี้ด้วย ในส่วนของตำรวจ พี่น้องสายตรวจอาสาและพี่น้องประชาชนทุกคนรู้ดีว่าทุกท่านเมื่อครั้งยังมีชีวิตอยู่นั้นต่างทุ่มเทเสียสละเพียงใด ท่านจากไปแต่เพียงร่างกายเท่านั้นแต่ความทรงจำจะยังคงอยู่ในจิตใจของพวกเราตลอดไป
สุขเถิดประชา สายตรวจอาสากล้าจะคุ้มภัย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น