วันอังคารที่ 29 มิถุนายน พ.ศ. 2553

ที่หน่วยบริการประชาชนตำบลแม่เย็นช่วงเย็น (๒๙ มิถุนายน ๒๕๕๓)

เวลาประมาณ ๑๖.๕๐ น.ของวันนี้หลังจากประชุมเจ้าหน้าที่สายตรวจและอาบน้ำอาบท่าซึ่งใช้เวลาไม่นานเสร็จแล้วผมเดินทางไปที่หน่วยบริการประชาชนหรือตู้ยามตำบลแม่เย็นซึ่งผมได้รับคำสั่งจากผู้บังคับบัญชาให้ปฏิบัติหน้าที่หัวหน้าชุดในการตั้งจุดตรวจที่หน่วยบริการฯแห่งนี้เป็นจุดหลักตามปกติเหมือนทุกวันที่ผ่านมา โดยเจ้าหน้าที่ผู้ปฏิบัติหน้าที่ประจำหน่วยบริการฯ ณ เวลาที่ไปนั้นประกอบด้วย
๑. ด.ต.ทองเสริม เชื้อเมืองพาน
๒. จ.ส.ต.พันธ์ชาติ ตาสาย
๓. จ.ส.ต.ดนัย อุ่นต๊ะ
๔. จ.ส.ต.จำรัส นรรัตน์

ขณะไปถึงเป็นช่วงเวลาคอยเหตุซึ่งก็หมายถึงไม่ต้องปฏิบัติภารกิจตั้งจุดตรวจหรือออกตรวจแต่อย่างใดเพียงแต่หากมีเหตุการณ์ใดๆ เกิดขึ้นพวกเราจะต้องพร้อมปฏิบัติหน้าที่ได้ทันทีนั่นเอง ช่วงเวลานั้นเจ้าหน้าที่ของเรากำลังทำอาหารเย็นรับประทานกันพอดีจึงได้ใช้โอกาสนี้ร่วมแสดงฝีมือในการทำกับน้องๆ ด้วย อาหารก็เป็นแบบธรรมดาๆ ง่ายๆ ทานสบายๆ สไตล์ตำรวจตู้ยามนั่นแหละครับซึ่งวันนี้พวกเราทำลาบเมืองและต้มยำไก่ทานกัน

การทำอาหารเย็นที่หน่วยบริการฯนี้พวกเราทำกันเป็นปกติเ้พราะนอกจากจะประหยัดค่าใช้จ่ายแล้วยังได้ใช้โอกาสหรือเวลาช่วงนี้พูดคุยสอบถามเรื่องราวต่างๆ รวมถึงปัญหาที่เกิดขึ้นขณะปฏิบัติหน้าที่ด้วย ผมก็ใช้เวลานี้กับน้องๆ เขาด้วย การพบปะพูดคุยกันอย่างเป็นกันเองแบบนี้ได้อะไรหลายอย่าง ที่สำคัญที่สุดก็คือความเป็นกันเองไม่มีการแบ่งว่าเป็นนายเป็นลูกน้อง ทุกคนเสมอกันหมด ได้ใจจากพวกน้องๆ พอสมควรแม้ว่าแทบจะทุกเย็นเราจะทำแบบนี้เป็น รปจ.(ระเบียบปฏิบัติประจำ) ก็ตาม แต่อะไรๆ หากทำซ้ำๆ แล้วสิ่งดีๆ มากมายจะตามมาโดยเราไม่รู้ตัว ทำอาหารกันไปพูดคุยกันไปมีอะไรที่บางเวลาเขาไม่บอกเราเขาก็จะบอกเราตอนนี้ก็ได้ ผมถือและปฏิบัติอย่างนี้เป็นประจำเพราะยุคสมัยนี้คิดว่าน่าจะหมดเวลาแล้วที่ผู้บังคับบัญชาอยู่ส่วนหนึ่งผู้ใต้บังคับบัญชาอยู่อีกส่วนหนึ่ง ทุกคนจะต้องทำงานร่วมกัน ความสำเร็จของงานในภาพรวมมากกว่าร้อยละ ๙๐ (ในความเห็นของผมนะ) มาจากพวกน้องๆ หรือผู้ใต้บังคับบัญชาทั้งสิ้น หากตัวเราซึ่งเป็นผู้บังคับบัญชาสามารถยืนอยู่ในใจเขาได้แล้วไม่ต้องกลัวหรือกังวลหรอกครับว่าผู้ใต้บังคับบัญชาจะตีตนเสมอ ไม่มีครับ ผู้ใต้บังคับบัญชาทุกคนเขารู้ว่าหน้าที่หรือบทบาทของเขาคืออะไรและอยู่ในขอบเขตแค่ไหน เขารู้ ทีนี้เมื่อเขารู้แล้วเราซึ่งเป็นผู้บังคับบัญชาไม่รู้ก็ไม่น่าจะเป็นผู้บังคับบัญชาอีกต่อไ ผมคิดของผมแบบนี้ครับ

ขอบคุณน้องๆ ทุกคนที่ร่วมทำอาหารเย็นและอีกสักพักหนึ่งเราก็จะทานร่วมกันในวันนี้

<< ภาพประกอบ (๑๒ ภาพ) >>

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น